ଜୀବନ
ଟିଏ ପଥ ହେଉଛି, ଅନ୍ଧାର
ଓ ଆଲୋକର,
ସ୍ୱପ୍ନ ଭିତରେ ଆଶା ମିଶି, ଦିଏ ଆମକୁ ଚିତ୍କାର।
ଧରା ମାଟି ଛୁଇଁ ଚାଲିବା, ସିଖାଏ ମନେ ନମ୍ରତା,
ବଢ଼ିବା ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ହେଉଛି, ସଂଘର୍ଷ ଓ ସତ୍ୟତା।
ବର୍ଷାର ଝରଣା ନିମିଳି, ଯେମିତି ପ୍ରେମ ବହେ ଶାନ୍ତିରେ,
ସେହିଭଳି ମନ ମଧ୍ୟ ଗାଇ,
ଶୁଣାଏ ଏକ କବିତା ନିଜ
ରାତିରେ।
ଦୁଃଖ ଦିନରେ ଆଶା ହେଉଛି ଏକ ନବ ପ୍ରଭାତ,
ପ୍ରେମ, ବିଶ୍ୱାସ ଓ ସ୍ପୃହା ହେଉଛି
ଜୀବନର ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାଗ।
0 Comments
What do you think about this post ? Share below